Biu kolt dai Winter frögger wäörn.

Luie, – niu hev vui maol oine Weäke diän oisten Schnoi hat un dai was nur ne hantbroit häoge. Dat bitken Schnoi gav aower en gräot Malör op diän Straoten, – nix läop mehr. Van Saust nao Nuienbeächmen stönden dai Wagen an dr Haar twers op dr Straote. Un vüör diän Ströggewagen was kain döerkumen,nix gäng mehr,dai Straote was tau.

Niu ies dai Schnoi all wuier dögget un dai Sunne halt dai Schnoiklökskes iut dr Ären. Dai Vuegelkes fanget an te fleiten un dai Kranegoise kumet all iut diäm Süden terügge. Frögger ä vui Blagen wören, – säo vöer siewentich Jaohren dao harrn vui gaß unwuise duistere Winters met viell Uis un Schnoi.

Dao harrn vui fake säß Weäken an oinem Enne knaidaipen Schnoi un liuter Diuerfuorst, – mangest bit dertich Groat. An diän Biuterwännen inner Schlaopstoewe  was dai Rauhfuorst döer dai Wänne trokken, dai Fisterschuiwen waören vull Uisblaumen un dai Berreslaken wören klamm un kolt. Wann vui int Berre gängen hevv vui ues Backstoine imme Backoawen warm maket un imme Berre anne Schoaken laggt.

Am Dage un bui Sunnenschuin wören vui dann am Luisenbeärch op Fröbeusen un Hinsen Wuiske un hiät dai Schluien diän Biärg rop trokken un dann gängs biärgaff, – wai küemmet am wuitesten?

Im Doerpe ropper un in dr Spuikerecke dao harrn vui ne fastegefroierne Schnoidieke dat was wat föer dai Schlittschauloiper.

Bui Öesewier un Külle, dann hev op diän Sträohbalken bui diän Biuern imme Doerpe „Buden“ bugget. Vui harrn frögger kaine Flimmerkiste, Laptops un Söftiges, vui mochten riut an dai friske Lucht un aowents wören vui maräode un mochten int Berre.

Vandage hangeste diän gaßen Dag vüör dai  Flimmerkiste un schruiwet met diäm Händy wann dai Frönd dao tiger stoit und aowents kuemetse nit ins Berre.

Säo was dat maol, – säo ännern siek dai Tuiten un dat Klima.

Loat ugge guet gaohn.

Ferdi Kühle